Pianino – dar pełen nadziei

Jestem absolutnie urzeczona tym co wydarzyło się w naszej Bibliotece!

Że to miejsce niezwykłe, to już wie chyba każdy, kto w niej był, albo o niej słyszał, ale każdy kolejny przykład, który o tej niezwykłości świadczy niewiarygodnie mnie zdumiewa!
Biblioteka otrzymuje wiele darów, ale tego dzisiejszego nie spodziewał się… nikt!
Kolejny raz totalnie brak mi słów na to, co się tutaj wydarza….
Powiem więc Wam to po prostu, bo emocje, które temu towarzyszą myślę, że jest w stanie dopowiedzieć sobie każdy….
Wczoraj rano otrzymałam od przyjaciół Biblioteki takie oto zapytanie:
„Madziu chcesz może do Biblioteki PIANINO …?”
!!!!!! 
Niespełna kilka godzin później, pianino we wręcz ekskluzywnej obstawie 4 panów i kilku potrzebnych akcesoriów, zostało do nas dostarczone, a moją jedyną w całym tym wydarzeniu rolą, było wskazanie paluszkiem miejsca, gdzie chciałybyśmy je wraz z Małgorzatą Dzierwą (z Towarzystwa Przyjaciół Kamienia)
postawić z komentarzem:
„O tu!” 
W międzyczasie bowiem uzyskałam zgodę, aby to cudo stać mogło w sali „Wolnica” nad Biblioteką, w której odbywają się nasze warsztaty i chociaż oczywiście przez szczyptę sekundy przeszła przez moje emocje myśl, jakby to było cudownie ugościć je w Bibliotece, to absolutnie bardziej i pełniej służyć będzie w tej pięknej sali.
W sali, w której już tyle pięknych wydarzeń się z naszym udziałem zadziało i z tego co widziałam po uśmiechu Gosi to jeszcze wiele więcej się zadzieje!
Jedno jest pewne – uznałyśmy wspólnie z Gosią, że jeżeli kiedykolwiek najdzie którąś z nas chociażby cień myśli zwątpienia czy warto, albo jeżeli ktoś zamierzy się na nasze twórcze skrzydła z niecnym zamiarem podcięcia, to idziemy do tej sali, patrzymy na to pianino i wszelkie takie emocje totalnie zostawiamy….
Dziękuję z całego serca pani Joannie Gugule-Knapik
oraz Łukaszowi Knapikowi – którzy zainicjowali to nawet niewypowiedziane na głos marzenie…
Robienie czegoś z myślą o innych jest jednym z najpiękniejszych robień, a Wy jesteście w tym mistrzami!!!